1․ Ներգործական կառույցի նախադասությունները դարձնել կրավորական։

1677 թվականին Հակոբ Ջուղայեցի կաթողիկոսը Էջմիածնում գաղտնի ժողով է գումարում։

1677 թվականին Էջմիածնի գաղտնի ժողովը գումարվեց Հակոբ Ջուղայեցի կաթողիկոսի կողմից:

Կարգապահության այս նոր խախտումը նորակոչիկը կատարեց։

Կարգապահության այս նոր խախտումը կատարվեց նորակոչիկի կողմից:

Այդ մարդը շատ է հաղթել սատանային, չարին։

Սատանան և չարը հաղթվել են այդ մարդու կողմից:

Ու հանկարծ իշխանավորը նկատեց, շուկաների ամայությունը, քաղաքում տիրող համաճարակը, քաղաքի դատարկությունը։

Ու հանկարծ շուկաների ամայությունը, քաղաքում տիրող համաճարակը, քաղաքի դատարկությունը նկատվեց իշխանավորի կողմից:

2․Գրել հետևյալ բառերի հականիշները։

Շատախոս- քչախոս

տեղյակ- անտեղյակ

շնորհալի- անշնորհք

բարձրանալ- իջնել

հաղթանակ- պարտություն

սուր- բութ

սահմանադրական- հակասահմանադրական

զառիվեր- զառիթափ

հեղափոխական- խաղաղասեր

բարեբախտաբար- դժբախտաբար

մակընթացություն- տեղատվություն

տեղատվություն- մակընթացություն

բախտավոր- անբախտ

3․ Անուղղակի նախադասությունները դարձնել ուղղակի։

Շուշանն ասաց մորը, որ տեր Գևորգի Ավետարանը ընկնավոր է բուժել։

Մայրի՜կ, տեր Գևորգի Ավետարանը ընգնավոր է ուժեղ, – ասաց Շուշանը:

Գնդապետը զինվորներին հրամայեց, որ գրոհի անցնեն։

Զինվորնե՜ր, գրոհի անցեք, – ասաց գնդապետը:

Մտածում էի, թե կոմիսարը որտեղից իմացավ, որ ես հայ եմ։

,,Կոմիսարը որտեղի՞ց իմացավ, որ ես հայ եմ,, , – մտածում էի ես:

Մարդն ասաց, որ դա իրենց հողն է,  և այդ հողում իրենց սպանում են։

Սա մեր հողն է և այս հողում մեզ են սպանում, – ասաց մարդը:

Ուզում էր վճռական որոշում ընդունել, թե վեր չկենա ու բոլորի երեսին ճշմարտությունն ասի։

– Վերջը կենամ ու բոլորի երեսին ճշմարտությունն ասեմ, – ուզում էի վճռական որոշում ընդունել:

Իմ վերլուծությունը …Միշտ չեմ համաձայնվել, երբ որևէ մեկը չճտված լուր է տարածել, և մնացածը հավատացել են, առանց այդ լուրը ճշտելու։ Այս միտքը նման է «Մեկը բոլորի դեմ, բոլորը՝ մեկի» արտահայտությանը, որը երբեք ինձ դուր չի եկել։

Ստեղծագործության մեջ արտահայտված գլխավոր գաղափարը

Հարուկի Մուրակամիի  «Լռություն» պատմվածքի հիմնական միտքը և հեղինակի ասելիքն իմ կարծիքով՝ սեփական ատելությունդ հաղթահարելն է, այսինքն՝ բարու հաղթանակը՝ չարի դեմ։ Այն նույն «միայնության» և «խորության» զգացողությունները, որն ունենում էր պատմվածքի հերոսը, նրան օգնեցին, որպեսզի հաղթահարի իր մեջ հասունացած ատելության զգացումը։

Հեղինակի ոճը

Հարուկի Մուրակամին գրում է կյանքի մասին, այդ կյանքում քեզ գտնելու ճիշտ ուղղու մասին, սիրո և ատելության մասին։

Իմ կարծիքով լռություն ասելով նա նկատի ունի այն լռությունը, որը կար Օձավայի մեջ նա միշտ լուռ էր մնում նա սիրում էր լռություն, նա սիրում էր լռության մեջ գիրք կարդալ, երաժշտություն լսել և լռություն էր նաև դասարանում մի ընթացք:

Շարունակել պատմությունը։

Ուշ գիշեր էր սևազգեստ, խորհրդավոր մի անցորդի ոտնաձայներից փողոցի խաղաղ լռությունը հանկարծ խաղղտվեց։ Նրա զգուշավոր քայլերը դեպի երկհարկանի շքեղ տունն ուղղեցին։ Անցորդը դուռը թակեց, և դուռը բացեց մի սևամորթ տիկին, որի ձեռքին մի փոքրիկ երեխա կար։ Տիկինը անցորդին հարցրեց.

-Դուք ո՞վ եք։

Անցորդը պատասխանեց.

-Ես պանդուխտ տղա եմ, որ վաղուց Հայաստանում չի եղել։ Խնդրում եմ, կարո՞ղ եմ մի գիշեր մնալ ձեր տանը, վաղ առավոտյան կհեռանամ. խոստանում եմ։

Սևամորթ տիկինը, տեսնելով պանդուխտ տղային, ով շատ նիհար, պատառոտված հագուստով կանգնած է իր շքամուտքի առաջ և խնդրում է, որ իրեն մեկ գիշերով ապաստարան ապահովի։ Խիղճը չտվեց, որպեսզի մերժի անցորդին, նա ներս հրավիրեց։

Անցորդը, քաղաքավարությունից ելնելով, շնորհակալություն ասաց։

Ունևոր սևամորթ կինը, ոչ միայն ապահովում է ապաստարանով, այլ նաև ուտելիքով։

Պանդուխտ անցորդը իր խոստացվածի պես վաղ առավոտյան հաջողություն է մաղթում բարեհոգի տիկնոջը ու հեռանում։

Батюшка и лоби

армянская притча

В первый день Великого поста один сельский священник положил себе в карман сорок девять штук фасоли, чтобы, выбрасывая ежедневно по одной штуке, определить день окончания поста.

Стирая одежду священника, его жена заметила, что карман у него набит фасолью. “Батюшка любит фасоль, добавлю-ка я ему немного, пусть ест на здоровье”. Так и сделала. Батюшка каждый день выбрасывал из кармана по одной фасоли, но та не кончалась…

Прошёл Великий пост, но для села он не кончился.

И вот однажды крестьяне спросили у батюшки:

— Батюшка, когда же кончится Великий пост?

— Глядя на фасоль, что в моём кармане, ещё много дней остаётся.

Տեր հայրը և Լոբին

Հայկական առակ

Մեծ Պահքի առաջին օրը գյուղի մի քահանա գրպանը դրեց քառասունինը լոբի, որպեսզի ամեն օր մի հատ լոբի դեն նետելով որոշի պահքի ավարտի օրը։

Քահանայի շորերը լվանալիս կինը նկատել է, որ գրպանը լոբով է լցված։ «Հայրիկը լոբի է սիրում, մի քիչ էլ կավելացնեմ, թող ուտի առողջության համար»։ Եվ այդպես էլ նա արեց: Տեր հաըրը ամեն օր գրպանից մեկ հատ լոբի էր նետում, բայց դա չէր ավարտվում…

Մեծ Պահքն անցել է, բայց գյուղի համար չի ավարտվել.

Եվ հետո մի օր գյուղացիները հարցրին քահանային.

• Հա՛յր, ե՞րբ է ավարտվելու պահքը։

-Նայելով գրպանիս լոբին, դեռ շատ օրեր են մնացել։

Зло старухи

армянская притча

Старуха, взяв головешку из костра, поспешила в сторону моря.

— Старуха, а старуха, куда ты спешишься — спросили ее люди.

— Иду поджечь море, море поджечь.

— Ай, ай, — сказали ей, — разве можно море поджечь?

Но старуха знала свое дело. Не оборачиваясь назад, она сказала:

— Я свое зло совершу. Захочет море — пусть горит, не захочет — как угодно…

Չար պառավ

Հայկական առակ

Պառավը կրակի միջից կրակահերթ վերցնելով՝ շտապեց դեպի ծովը։

— Պառավ, պառավ, ո՞ւր ես իջնում ​​ձիուց,— հարցրին նրան մարդիկ։

-Ծովը վառեմ, ծովը վառեմ:

«Այ, այ,- ասացին նրան,- հնարավո՞ր է ծովը կրակել»:

Բայց պառավը գիտեր իր գործը։ Առանց հետ նայելու, նա ասաց.

Ես կանեմ իմ չարությունը. Ծովն ուզի թող վառի, չուզի՝ ինչ…

Համագործակցային նախագիծ ձմեռային ազգագրական փառատոնի շրջանակում՝

«Գորիսի բարբառով ընթերցումներ Արևելյան դպրոցում» 

Ժամանակը՝ հունվարի 25-ին, ժամը՝ 9․30 — 10․30

Վայրը՝ Արևելյան դպրոց, Վերնատուն

Մասնակիցներ՝ Քոլեջի «Նախադպրոցական  ուսուցում» մասնագիտության սովորողներ, Արևելյան դպրոցի 1-ին, 2-րդ, 3-րդ դասարանցիներ

Նախագծի նկարագրություն

«Սովորող-սովորեցնող» նախագծով Ձմեռային ազգագարական փառատոնի շրջանակում Քոլեջի սովորողները  Գորիսի բարբառով հեքիաթների բաց դաս-ընթերցումներ են իրականցնում կրթահամալիրի Արևելյան դպրոցի (Անահիտ Ավագյանի, Հռիփսիմե Առաքելյանի, Մարիամ Մինասյանի դասարաններում) փոքրիկների համար։ Հեքիաթներն ընթերցելուց հետո ավագ սովորողները հարցեր են ուղղում փոքրիկներին, ամփոփում, թե նրանք որքանով են հասկացել բարբառը, լուսանկարվում փոքրիկների հետ։  

Հեքիաթները կարդում են՝

• Պառավի հացերն ու ղոնաղը — Մերի Քերոբյան
• Մոլլան ու կյողերը  — Լիանա Գրիգորյան
• Ուրիշի տան գործեն խառնվիլ չըն — Արմանաուշ Ղազարյան
• Թազա հարսը  — Հասմիկ Խաչատրյան

Արդյունքների ամփոփում՝

Քոլեջի տեսանյութը՝ այստեղ։

Համով բարբառով հեքիաթներ — դասվար Անահիտ Ավագյան

Բարբառով հեքիաթներ — դասվար Հռիփսիմե Առաքելյան

Հեքիաթասաց ավագ ընկերները — դասվար Մարիամ Մինասյան

Մի հատ ուղտ,ջորի և աղվես ընկերանում են,ճանապարհ գնում։Շատ են գնում, թե քիչ,վերջապես մի Հաղարջ են գտնում։Ասում են.

-Մեզնից ով մեծա ու հասակով ինքն էլ կուտի հաղարջը։

Սկսում են մտածել, երկար են մտածում։Նրանցից աղվեսը խորամանկա լինում և ասում է.

-Քրիստոսից առաջ’ Ադամն ու Եվան,որ եկան աշխարհ, ես նրանց առաջ թուղթ էի տանում բերում,ով էր իմանում, հազար գործ էի անում։

Ջորին ասում է.

-Ճիշտ ես ասում, ես հիշում եմ էտ գործդ, որ դու անում էիր, բայց հիմա Ադամն ու Եվան քեզ են ման գալիս,որ հենց տենց լինի, հենց էն ժամանակ էլ ինձ վրա էին նստում, քնում։

Էն երկուսի միջից ուղտը խեղճ դարձավ։Ուղտը տեսավ, որ մի փոքր էլ չեն տալիս, կռացավ, դե նրանցից բարձրը ուղտն էր, կռացավ ու հաղարջը բերանով վերցրեց, վերամբարձ կռունկի պես բարձրացրեց դեպի երկինքը,որ դուք սուտ ասելը գիտեք ,ես էլ սա եմ իմանում,տղա ես, հաղարջը ձեռքից վերցրու։